Στο Χanadu κάθε Τρίτη από τις 19.00 ως τις 12.00 περίπου
———————————————————————————————–
Κυριακάτικο υποχρεωτικό οικογενειακό γεύμα;
Επαγγελματικό lunch break;
Fast food στο όρθιο;
Εργένικο κατεψυγμένο γεύμα επιβίωσης;
Πίτσες, μπύρες, champion league;
Το ταπεράκι της μαμάς;
Delivery από μαγειρείο;
Και coca cola που πάει με όλα….
Αυτοί είναι κάποιοι από τους τρόπους που μάλλον συνηθίζουμε να τρώμε στις μέρες μας. Ή σε ελεύθερη μετάφραση οικογενειακές υποχρεώσεις, βιασύνη, συντηρητικά, μοναξιά, βαρεμάρα, έξοδα, αγγαρεία, εμπόρευμα, καθαρτικό…
Θα βγούμε για κανά τσίπουρο;
Θα βγούμε με τους συναδέλφους για φαγητό;
Δεν θα βγούμε γιατί η τάδε έχει γενέθλια και θα μας κάνει τραπέζι στο σπίτι της;
Θα βγούμε σε gourmet restaurant γιατί χουμε επέτειο;
Αυτοί είναι κάποιοι ακόμα από τους τρόπους που ίσως συνηθίζουμε να τρώμε στις μέρες μας. Ή σε ελεύθερη μετάφραση έξοδος για συντροφιά, παρέα, γιορτή, έξοδα, γευστική απόλαυση, εμπόρευμα…..
Στο Χanadu κάθε Τρίτη από τις 19.00 ως τις 12.00 περίπου, επιχειρείται ένας άλλος τρόπος φαγητού τον τελευταίο ένα χρόνο και λέγεται …συλλογική κουζίνα. Πρόκειται για μια προσπάθεια ανάδειξης της σημασίας και της χαράς του να τρώμε και να πίνουμε με άλλους ανθρώπους (ναι, και με ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε), ανταλλάσσοντας σκέψεις, εμπειρίες και ιδέες, συζητώντας κι αλληλεπιδρώντας, ακόμα και τραγουδώντας ή χορεύοντας, έξω από το σπίτι και τα μαγαζιά και…χωρίς να μας σερβίρουν. Το πρόταγμα αυτού του εγχειρήματος είναι η κοινωνική συνεύρεση, μέσω του φαγητού, σε ένα πλαίσιο που δεν υπάρχουν σχέσεις οικονομικής εκμετάλλευσης (αφεντικά-υπάλληλοι-πελάτες), ούτε αναπαραγωγής κοινωνικών στερεοτύπων (π.χ. τα κορίτσια στην κουζίνα). Αντίθετα, ενθαρρύνεται η συλλογική συμμετοχή –που σημαίνει ότι μπορείς κι εσύ να μαγειρέψεις ή να βοηθήσεις την ερχόμενη Τρίτη– σε όλα τα στάδια που απαιτούνται για την απόλαυση της γαστρονομικής εμπειρίας: την από κοινού προετοιμασία με προμήθεια υλικών, την από κοινού καθαριότητα …κοινώς λάντζα, την ανταλλαγή γνώσεων και πολιτισμικών εμπειριών, όπως συνταγών κι ιστοριών, την προαιρετική οικονομική συνεισφορά, στην οποία ελπίζουμε για να μοιραστούμε τα έξοδα του χώρου.
Εν τέλει αυτό το εγχείρημα προσπαθεί να καλύψει την ανάγκη (μας) να βλέπουμε ότι μια άλλη καθημερινότητα, της οποίας ορίζουμε όλο και περισσότερες πτυχές, είναι εφικτή.
Δεκέμβριος του 10
Διαχειριστική συνέλευση Xanadu
