“Επηρεάζουν οι πλανήτες την πολιτική;”

Με αφορμή τους πλανήτες, μια αποσπασματική αναφορά στην ιστορία μιας μεγάλης φιλοσοφικής διαμάχης: “Είναι δυνατό να υπάρχουν περισσότεροι κόσμοι του Ενός;”

στο Xanadu τη Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011 και ώρα 7μ.μ.

[Η συζήτηση θα έχει σαν αφετηριακό σημείο αναφοράς τα κείμενα που έχουν φωτοτυπηθεί και βρίσκονται ήδη στα ράφια της βιβλιοθήκης του Xanadu (εντός του φακέλου “άλλοι κόσμοι”). Καλό είναι, αφού αποτελούν ένα είδος μήτρας, να επανατοποθετηθούν πάλι εκεί, από όποιον/α χρησιμοποιηθούν, ώστε όποιος/α το επιθυμήσει να έχει την δυνατότητα να βγάλει φωτοτυπίες.]

Καλή αντάμωση…

Κείμενο Απεργών Μεταναστών, Ιανουάριος 2011

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.

Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.

Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.

Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας

http://allilmap.wordpress.com/

κιν-κη προβολή (27/01)

την Πέμπτη 27 Γενάρη 2011, στις 9μμ, θα προβληθεί η ταινία Η έβδομη σφραγίδα (1957) του Ingmar Bergman (Σουηδία, διάρκεια 96′)

Την εποχή που η πανούκλα αφανίζει την Ευρώπη, ένας ιππότης παίζει σκάκι με το Θάνατο, σε ένα μεσαιωνικό “road movie”.

“Άτιμη κοινωνία”

Ως ιδέα τίθεται η πρόταση να ρίξουμε μια συλλογική ματιά στις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες του χθες (αλλά γιατί όχι και του σήμερα), αναζητώντας τον τρόπο που αυτές επέδρασαν (ή επιδρούν) σε τομείς, δραστηριότητες και θεσμούς οι οποίοι δεν υφίστανται για να αλλάξουν ή για να συντηρήσουν το κοινωνικό περιβάλλον, αλλά θέλουν δε θέλουν καθοδηγούνται από αυτό (βλέπε τέχνη, επιστήμη, αθλητισμός κ.α.). Ως παράδειγμα/σημείο αφετηρίας, θα γίνει αναφορά στον τρόπο που οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες του τελευταίου αιώνα σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν επηρεάσει τη διδασκαλία των φυσικών επιστημών σε κάθε θεσμοθετημένο σχολείο του πλανήτη. Η πρώτη συνάντηση-συζήτηση αυτού του εργαστηρίου αυτομόρφωσης θα γίνει

στο Xanadu τη Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011 και ώρα 7μ.μ.

[Η συζήτηση θα έχει σαν αφετηριακό σημείο αναφοράς τα κείμενα που έχουν φωτοτυπηθεί και βρίσκονται ήδη στα ράφια της βιβλιοθήκης του Xanadu (εντός του φακέλου “άτιμη κοινωνία”). Καλό είναι, αφού αποτελούν ένα είδος μήτρας, να επανατοποθετηθούν πάλι εκεί, από όποιον/α χρησιμοποιηθούν, ώστε όποιος/α το επιθυμήσει να έχει την δυνατότητα να βγάλει φωτοτυπίες.]
Καλή αντάμωση…

κιν-κη προβολή (20/01)

την Πέμπτη 20 Γενάρη 2011, στις 9μμ, θα προβληθεί η ταινία Πρόβα ορχήστρας (1978) του Federico Fellini (Ιταλία-Γερμανία, διάρκεια 70′)

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μιας τηλεοπτικής εκπομπής, ο Φελίνι αναπαράγει τις κοινωνικές σχέσεις μέσα από τις πρόβες των μουσικών μιας ορχήστρας.

Συλλογική Κουζίνα

Στο Χanadu κάθε Τρίτη από τις 19.00 ως τις 12.00 περίπου


———————————————————————————————–

Κυριακάτικο υποχρεωτικό οικογενειακό γεύμα;
Επαγγελματικό lunch break;
Fast food στο όρθιο;
Εργένικο κατεψυγμένο γεύμα επιβίωσης;
Πίτσες, μπύρες, champion league;
Το ταπεράκι της μαμάς;
Delivery από μαγειρείο;
Και coca cola που πάει με όλα….

Αυτοί είναι κάποιοι από τους τρόπους που μάλλον συνηθίζουμε να τρώμε στις μέρες μας. Ή σε ελεύθερη μετάφραση οικογενειακές υποχρεώσεις, βιασύνη, συντηρητικά, μοναξιά, βαρεμάρα, έξοδα, αγγαρεία, εμπόρευμα, καθαρτικό…

Θα βγούμε για κανά τσίπουρο;
Θα βγούμε με τους συναδέλφους για φαγητό;
Δεν θα βγούμε γιατί η τάδε έχει γενέθλια και θα μας κάνει τραπέζι στο σπίτι της;
Θα βγούμε σε gourmet restaurant γιατί χουμε επέτειο;

Αυτοί είναι κάποιοι ακόμα από τους τρόπους που ίσως συνηθίζουμε να τρώμε στις μέρες μας. Ή σε ελεύθερη μετάφραση έξοδος για συντροφιά, παρέα, γιορτή, έξοδα, γευστική απόλαυση, εμπόρευμα…..

Στο Χanadu κάθε Τρίτη από τις 19.00 ως τις 12.00 περίπου, επιχειρείται ένας άλλος τρόπος φαγητού τον τελευταίο ένα χρόνο και λέγεται …συλλογική κουζίνα. Πρόκειται για μια προσπάθεια ανάδειξης της σημασίας και της χαράς του να τρώμε και να πίνουμε με άλλους ανθρώπους (ναι, και με ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε), ανταλλάσσοντας σκέψεις, εμπειρίες και ιδέες, συζητώντας κι αλληλεπιδρώντας, ακόμα και τραγουδώντας ή χορεύοντας, έξω από το σπίτι και τα μαγαζιά και…χωρίς να μας σερβίρουν. Το πρόταγμα αυτού του εγχειρήματος είναι η κοινωνική συνεύρεση, μέσω του φαγητού, σε ένα πλαίσιο που δεν υπάρχουν σχέσεις οικονομικής εκμετάλλευσης (αφεντικά-υπάλληλοι-πελάτες), ούτε αναπαραγωγής κοινωνικών στερεοτύπων (π.χ. τα κορίτσια στην κουζίνα). Αντίθετα, ενθαρρύνεται η συλλογική συμμετοχή –που σημαίνει ότι μπορείς κι εσύ να μαγειρέψεις ή να βοηθήσεις την ερχόμενη Τρίτη– σε όλα τα στάδια που απαιτούνται για την απόλαυση της γαστρονομικής εμπειρίας: την από κοινού προετοιμασία με προμήθεια υλικών, την από κοινού καθαριότητα …κοινώς λάντζα, την ανταλλαγή γνώσεων και πολιτισμικών εμπειριών, όπως συνταγών κι ιστοριών, την προαιρετική οικονομική συνεισφορά, στην οποία ελπίζουμε για να μοιραστούμε τα έξοδα του χώρου.
Εν τέλει αυτό το εγχείρημα προσπαθεί να καλύψει την ανάγκη (μας) να βλέπουμε ότι μια άλλη καθημερινότητα, της οποίας ορίζουμε όλο και περισσότερες πτυχές, είναι εφικτή.

Δεκέμβριος του 10

Διαχειριστική συνέλευση Xanadu

Ανοιχτός Κοινωνικός Χώρος